Druga knjiga iz edicije Celokupnih dela Pavla Ivića u redakciji Milorada Radovanovića jeste studija Dijalektologija srpskohrvatskog jezika. Uvod i štokavsko narečje. Priređivač ovog izdanja, Dragoljub Petrović, navodi da se ova knjiga objavljuje u gotovo neizmenjenom obliku njenog drugog izdanja iz 1985. godine. 

Knjiga je prvi put objavljena 1956. u izdanju Matice srpske, na samom početku Ivićeve univerzitetske karijere, i predstavljala je prvi pregled srpskohrvatskih dijalekata i njihovih osobina još od Belićevih članaka u Narodnoj enciklopediji, ali sa gotovo dvostruko više materijala i često novom interpretacijom činjenica.

Autor se u ovom radu vodio time da pruži pregled najvažnijih dotadašnjih rezultata, koristeći se celokupnom postojećom literaturom kao i sopstvenim beleškama sa dijalektoloških ekskurzija u raznim krajevima  zemlje, ističući da se pri tom nije ograničavao na reprodukovanje tih rezultata, već daje novo osvetljenje mnogim pojavama, odnosno nova shvatanja o raznim problemima.

Tako se novine ove studije u odnosu na prethodna dijalektološka istraživnja ogledaju u sledećim tačkama: povezivanje istorije dijalekata sa istorijom etnikuma koji je govorio tim dijalektom, posmatranje srpskohrvatske jezičke oblasti kao deo celine južnoslovenskog jezičkog zemljišta, pokušaj da se da prvi doprinos za određivanje strukturalnih karakteristika naših dijalekata i vođenje računa o lingvističko-geografskim momentima, sa posebnom pažnjom posvećenom izoglosama koje presecaju tradicionalne dijalekatske granice. Autor navedene četiri tačke smatra smernicama za dalji razvoj naše dijalektlogije.