Stogodišnji rat I-II

Ovo je prva knjiga o Stogodišnjem ratu na srpskom jeziku. „Vidim da je sav sveti hrišćanski svet u mukama zbog ratova i mržnje, zbog krađa i nesporazuma, tako da teško može da se nađe neka mala zemlja, vojvodstvo ili grofovija, koja živi u miru“. Tako je 1380. godine, u „Drvetu” bitaka, napisao Onore Bone. Rat je tek počeo da se rasplamsava, a duboka kriza hrišćanskog sveta je već bila očigledna.

Do 1330. godine, Evropa se smatrala feudalnim hrišćanskim svetom, bila je verski jedinstvena i politički izuzetno rascepkana. Uprkos jeretičkim učenjima, crkva je ostala ujedinjujući element, sa jednoobraznom i hijerarhizovanom strukturom kojom se upravljalo iz Rima, univerzalnim jezikom - latinskim, jedinstvenim simbolom vere, administracijom i poreskim sistemom. Svet van crkve činilo je mnoštvo feuda koje su povezivali nestalni međuljudski odnosi unutar lokalnih federacija, odnosno kneževina i kraljevina, a na čijem čelu je, samo teorijski, bio car. Od 1350. do 1450. godine, došlo je do dvostrukog razvoja u suprotnom smeru: jedinstvo hrišćanskog sveta se raspalo na nacionalne crkve, a feudi su se okupili u nacionalne monarhije. S jedne strane, dakle, raspad, a sa druge spajanje, da bi se došlo do sklada u kojem su se poklapali verski i politički elemeniti u nacionalnim monarhijama. To je bio prelazak iz hrišćanskog sveta u Evropu nacionalnih država.