Kalvin, Žan

Žan Kalvin (10. jul 1509. — 27. maj 1564), francuski reformator i teolog. Imao je nameru da se posveti svešteničkom pozivu i u 12. godini primio je tonzuru, i to je jedini verski obred koji je na njemu izvršen. Studirao je teologiju u Parizu, ali je kasnije počeo da se dvoumi oko svog budućeg poziva. Od 1528. godine studirao je pravo u Orleanu gde je pao pod uticaj Melhiora Volmara, protestanta. Godine 1532. izdaje raspravu o Senekinom delu De Clementia. 1533. konačno napušta Rimokatoličku Crkvu sa tvrdnjom da je doživeo viziju u kojoj mu je saopšteno da je njegova uloga u reformaciji crkve i njeno vraćanje izvornoj čistoći. Naredne godine je bio u zatvoru, i da bi izbegao progone Fransoa I, otputovao je u Bazel. Na proputovanju kroz Ženevu pridružio se Farelu u njegovoj nameri da izvrši reformaciju. Kalvin je naimenovan za propovednika i profesora teologije. Tu izdaje delo Articuli de Regimine Ecclesiae u kome raspravlja na temu Tajne večere i još nekoloko verskih pitanja. U tom periodu nametao je građanima da prihvate neke njegove zapovesti u vezi sa potvrdom vere, pa je došlo do sukoba sa Farelom, koji se završio prekidom saradnje. Naredne tri godine, Kalvin je bio ministar francuske kongregacije i predavač u teološkoj školi. Sprijateljio se sa Melanhtonom ali se ubrzo vratio u Ženevu gde je preuzeo rukovodeću ulogu i ustanovio teokratski režim po ugledu na Stari zavet. Polagao je pravo na ekskomunikaciju i živote građana. Bile su zabranjene i najbanalnije slobodne aktivnosti kao što su pesma i igra. Od 1555. godine definitivno je bio neprikosnoveni diktator u Ženevi koja je postala grad sa najčvršćim moralom. 1559. godine osnovao je Akademiju na kojoj je nastavio svoje učenje. Uprkos svemu, uživao je glas velikog prosvetitelja i crkvenog velikodostojnika. Njegovo obrazovanje, poznavanje jezika, jasan stil učinili su ga jednim od najuticajnijuh Reformatora ne-luteranske protestantske Crkve.