Lihačov, Dmitrij

Dmitrij Sergejevič Lihačov (1906-1999) bio je istaknuti ruski medijevalista i lingvista. Za života je smatran najvećim svetskim poznavaocem starog ruskog jezika i njegove književnosti. Bio je disident i preživeo pet godina u prvom sovjetskom koncentracionom logoru, gde je i napisao svoj prvi naučni članak. Nakon izlaska dobio je službu u Odseku za stari ruski jezik i tamo je ostao do kraja života. Bio je član Ruske, Bugarske, Mađarske i Srpske akademije nauka i umetnosti i dopisni član Austrijske, Američke, Britanske, Italijanske i Getingenške. Dobitnik je brojnih medalja, nagrada i počasnih doktorata. Postao je svetski poznat kao teoretičar kulture i publicista. Osamdesetih godina je razvio koncept koji je razmatrao humanizaciju i preorijentaciju obrazovnih ciljeva i ideja. Godine 1984. je omanja planeta 2877 nazvana po njemu. Glavna dela: Čovek u književnosti drevne Rusije; Poetika stare ruske književnosti; Razvoj stare ruske književnosti: epohe i stilovi; Ruske beleške; Ruska umetnost od antike do avangarde; Meditacije o Rusiji, itd.