Vinaver, Stanislav

Stanislav Vinaver (1891-1955) – najevropskiji umetnik-putnik u srpskoj kulturi, ali i najsrpskiji u evropskoj tradiciji, s kojom je bio u stvaralačkom dijalogu kao esejist, kritičar (književni, muzički, pozorišni, likovni, filmski itd.), pesnik, parodičar, polemičar, prevodilac (s francuskog, nemačkog, engleskog, ruskog, španskog, poljskog i s italijanskog jezika, a znao je latinski i starogrčki – da li u srpskoj kulturi postoji čudak jezikoznalac i jezikotvorac sličnoga kova?), pripovedač i putopisac, novinar i reporter, književni istoričar, urednik – jeste jedan od najznačajnijih i najvrednijih intelektualaca moderne srpske književne umetnosti i kulture XX veka. Širokoga obrazovanja, nesputang i nekanonizovanog duha, uvek je bio u žestokom sporu sa onom vrstom dogmatskog, ideologizovanog, normativističkog, pozitivističkog mišljenja. Uvek je iz evropskoga okružja u srpski poetsko-umetnički kontekst kritički upisivao, prepevavanjem i prevođenjem, ostrašćeno, uinat zakonodavcima i propovednicima, poetske prakse i promišljanja onog što je, negde tamo u svetu, najvrednije, najznačajnije (bajke iz Hiljadu i jedne noći, Rablea, Vijona, Nervala, Getea, Valerija, Remboa, Hašeka, Sterna, Bloka, Tvena, Kenoa, Gogolja, Kiplinga, Kerola itd., itd.).