Radovi Žana Rusea poznati su još iz vremena osnovnih studija francuske književnosti, kada su njegove analize poslužile za razumevanje i tumačenje velikih romana francuske književnosti: Floberovo variranje tačke gledišta u Gospođi Bovari, struktura Prustovog romana U traganju za izgubljenim vremenom, Rob-Grijeov pripovedač i sužavanje polja u Ljubomori. Uporedo sa izučavanjem metodoloških pravaca savremene kritike, roman, taj privlačan žanr kako za kritiku tako i za čitaoce, nametnuo se kao zanimljiva tema za jedno ovakvo istraživanje. Priroda ovoga žanra, izmicanje pravilima i poetikama, s jedne strane, i bogata tradicija romana i moje čitalačko iskustvo s druge, bitno su uticali da ovo istraživanje krene prema romanesknom žanru. Izbor Ruseove teorije romana ima nameru da se iz savremene francuske kritike osvetli jedan metod koji ne pripada dominantnom naratološkom pravcu, ali koji nesumnjivo roman kao narativni žanr osvetljava na poseban način.